مدعا زین سه چار بیتک سهل

داند آنکس که دانش اندیش است

آنچه دستم به دامنش نرسد

گر چه سعی طلب ز حد بیش است

طرفه صحرا دوی ست ، خاصه بهار

عشقبازی به سبزه اش کیش است

خردسالی ست شسته لب از شیر

پدرش غوچ و مادرش میش است